MIN KRONIKOA

Zer da mina?

Mina bai emozionalki bai sentsitiboki desatsegina den sentipen gisa definitzen da non ehunetan kaltea egon daiteken edo ez. Prozesu kognitiboek eta emozionalek parte hartzen dute esperientzian eta beraz, iraganean izandako esperientzia mingarriek eta beste pertsona batzuen kontakizunek zuzenean eragin dezakete oinaze-sentsazioan, eta mina benetan dena baino handiagoa bihurtu.

Mina bi mota ezberdinetan sailka daiteke: akutua eta kronikoa. Lehenengoa prozesu traumatiko baten ondorioz agertzen den mina da, kolpe, bihurritu edo giharretako haustura baten ondoren. Min honek alarma gisa funtzionatzen du kaltetuta dagoen eremua babesteko helburuarekin. Bigarrena, iraupen luzeagoko min iraunkorra da. Min kroniko bezala hartu ahal izateko, gutxienez 3 hilabete baino gehiagoko iraupena duen mina izan behar dela esaten da, dagoeneko kaltetutako ehuna konpondu bada ere.

Min kronikoa antsietate- eta depresio-prozesuekin ere lotua izan da, hauek mina larriagotzen duten faktoreak direlarik. Gainera, min kroniko kasuen % 53an loezina agertzen da, eta horrek antsietate- eta depresio-prozesuak areagotzen ditu. Hori gertatzen da minak pertsonen eguneroko bizitzako jarduerak oztopatzen dituelako, eta, horrela, gogo-aldarteari eragiten diolako.

Min kronikoaz ari garenean, jasaten duen pertsonaren gorputzean aldaketa fisiko eta fisiologikoak ere gertatzen diren prozesu bati buruz ari gara. Gerrialdeko min kroniko kasuetan gerrialdeko bizkarrezurraren mugikortasuna murrizten dela, gihardura endekatu egiten dela, giharretako ahuleziaren zantzuak daudela eta giharduraren tamaina txikiagoa dela ikusi izan da.

Arestian esandakoaren ondorioz, ariketak min kronikoa duten pertsonen bizi-kalitatea hobetzen laguntzen duela antzematen ari da. Ariketa fisikoak, aerobikoak zein indarrekoak, pertsonaren bihotz-biriketako gaitasunak hobetzen ditu, gihardura indartzen du eta min mota horrek sor ditzakeen antsietate- eta estres-sintomei aurre egiten laguntzen du.

Beti bezala, pertsona bakoitza desberdina da eta baliteke ariketa kantitate bera eraginkorra ez izatea kasu guztietan. Beraz, kasu bakoitza norbanakoari egokitzeko balorazioa da beti aukerarik onena.